Anestezi Rajonale

Në anestezinë rajonale, vetëm një pjesë e caktuar e trupit të pacientit anestezohet ose mpiet, kështu që pacienti nuk ndien dhimbje në atë zonë. Ekzistojnë disa lloje të anestezisë rajonale dhe metoda që zgjedh anesteziologu varet nga lloji i operacionit.

Për operacionet që kryhen në MD Medicina, ne përdorim më shpesh anestezinë spinale ose subaraknoide dhe bllokime të ndryshme të nervave kryesorë ose të pleksuseve nervore (si blloku popliteal, blloku interskalene, etj.). Në anestezinë spinale ose subaraknoide, anesteziologu injekton një anestetik lokal në kanalin kurrizor (injeksion në shpinë në nivelin e belit). Anestetiku mbështjell nervat që dalin nga palca kurrizore dhe inervojnë zonën kirurgjikale. Kjo çon në mpirjen e trupit poshtë kërthizës, ose ndonjëherë vetëm të këmbës së majtë ose të djathtë. Ky lloj anestezie është i përshtatshëm për të gjitha operacionet poshtë kërthizës: operacionet e ijeve, gjurit, kyçeve të këmbës, operacione të ndryshme urologjike, prerje cezariane, etj. Gjatë operacionit, pacienti nuk ndien asgjë, mund të qëndrojë zgjuar dhe madje të ndjekë procedurën në monitor (p.sh. artroskopinë e gjurit) ose të dremisë gjatë saj. Pas përfundimit të operacionit, ndjesia dhe forca në pjesën e trupit të anestezuar kthehen pas një kohe të caktuar, zakonisht brenda dy deri në katër orësh (në varësi të llojit të anestetikut lokal të përdorur).

Në bllokimin e nervave individualë ose të pletekseve nervore, anestetiku lokal injektohet pranë nervave kryesorë ose pletekseve nervore nën udhëheqjen e ultrazërit, duke shkaktuar mpirjen e një pjese specifike të trupit ose të një gjymtyre (p.sh. krahu, këmba). Në këtë lloj anestezie rajonale, pacienti mund të ndjejë herë pas here se diçka po ndodh në vendin e operacionit, por nuk ndien dhimbje. Efekti i anestetikut lokal zhduket gradualisht; për shembull, pas një operacioni të halluks valgusit, këmba mund të mbetet e mpirë deri ditën tjetër, gjë që është e dëshirueshme pasi shmang dhimbjen pas operacionit. Derisa këmba (ose krahu) të jetë e mpirë dhe pacienti të mos e ndiejë, ai duhet të jetë shumë i kujdesshëm për të mos u lënduar dhe të ndjekë udhëzimet e anesteziologut të dhëna gjatë daljes nga spitali.

Për disa operacione mund të përdoret një kombinim i anestezisë rajonale dhe asaj të përgjithshme. Për disa ndërhyrje të vogla, kirurgu mund të vendosë të përdorë vetëm anestezi lokale, që do të thotë se vetë kirurgu do të injektojë një anestetik lokal në zonën kirurgjikale dhe më pas do të kryejë operacionin. Në anestezinë lokale, anesteziologu nuk është i pranishëm. Pacienti nuk ndien dhimbje, por është i vetëdijshëm se diçka po ndodh. Sasia e anestetikut lokal që mund të injektohet në fushën kirurgjikale është e kufizuar për shkak të efekteve të mundshme toksike nëse kalon në gjak, prandaj anestezia lokale nuk është e përshtatshme për operacione më të mëdha.

Me kërkesë të pacientit, përveç anestezisë rajonale ose lokale, mund t’i jepet edhe një qetësues (për relaksim, përgjumje ose gjumë të lehtë) për ta ndihmuar ta përballojë më lehtë procedurën kirurgjikale. Kjo quhet sedacion (qetësi me vetëdije të ruajtur). Qetësuesi zakonisht jepet në venë dhe gjatë gjithë procedurës pacienti mbetet i përgjumur, por reagon në mënyrë të përshtatshme ndaj urdhrave, pyetjeve ose prekjes, pa ndjerë dhimbje. Anesteziologu e monitoron vazhdimisht pacientin gjatë procedurës dhe, nëse është e nevojshme, administron qetësues shtesë.